24.05.2021. » 10:12
OP ED - Ilda Krama
Që në fëmijëri, doja të luaja muzikë dhe të këndoja. Unë nuk jam rritur në një “familje muzikore”, por në një familje në të cilën arsimi vjen i pari, dhe fjala këngëtare nuk diskutohet. Për atë arsye, unë kurrë nuk isha arsimuar muzikorisht dhe muzika u shndërrua në "nën dush" dhe në dhomë. Sidoqoftë, familja nuk ishte faktori kryesor "negativ", por kishte diçka që më bënte ndryshe nga të tjerët. Ishte fakti që unë jetoj në një qytet që mbush artikuj gazetareskë në lidhje me konfliktet ndëretnike dhe paqëndrueshmërinë politike, dhe unë jam një fëmijë i një martese të përzier etnike, të ashtuquajtur dëm kolateral në konfliktin midis serbëve dhe shqiptarëve.
Që në fëmijëri, doja të luaja muzikë dhe të këndoja. Unë nuk jam rritur në një “familje muzikore”, por në një familje në të cilën arsimi vjen i pari, dhe fjala këngëtare nuk diskutohet. Për atë arsye, unë kurrë nuk isha arsimuar muzikorisht dhe muzika u shndërrua në "nën dush" dhe në dhomë. Sidoqoftë, familja nuk ishte faktori kryesor "negativ", por kishte diçka që më bënte ndryshe nga të tjerët. Ishte fakti që unë jetoj në një qytet që mbush artikuj gazetareskë në lidhje me konfliktet ndëretnike dhe paqëndrueshmërinë politike, dhe unë jam një fëmijë i një martese të përzier etnike, të ashtuquajtur dëm kolateral në konfliktin midis serbëve dhe shqiptarëve.
Të jetoja dhe të ndiqja shkollën në gjuhën boshnjake në pjesën jugore të Mitrovicës, duke vizituar familjen në veri të Mitrovicës, më shkaktoi mua si fëmijë që thjesht dëshiroja një jetë normale, një ndjenjë konfuzioni, ankthi, demotivimi dhe se kurrë nuk do të isha e pranuar. Shpesh më bëheshin pyetje në kokën time: Nëse do të bëhesha këngëtare, në cilën gjuhë do të këndoja? Cila anë e qytetit do të më pranonte? Pse nuk mund ta krijojmë të gjithë muzikën së bashku dhe ta shijojmë atë? Kjo pyetje e fundit dukej e pamundur të vizualizohej dhe kjo është arsyeja pse vendosa të vazhdoja ëndrrën time në dhomën time, deri një ditë në gusht 2016 ..
Atë verë, unë u ftova të bëhesha pjesë e projektit "Muzikantë pa Kufij", nga Shkolla e Rock-ut në Mitrovicë. Pas përfundimit të luftës në Kosovë, Shkolla e Rock-ut në Mitrovicë ishte ndër iniciativat e para për të ndërtuar ura midis të rinjve në anët veriore dhe jugore të qytetit të ndarë.
Nuk mund ta humbja rastin që më paraqitej, prandaj u bëra për pak kohë rebele, iu kundërshtova prindërve dhe shkova në Shkup, ku u organizua një kamp muzikor.
Në atë kohë, Shkupi ishte një terren neutral për ne muzikantët e kombësive të ndryshme. Takimi i parë i muzikantëve të rinj ishte i çuditshëm, si çdo takim i parë me një person të ri. Por, mendimi se të gjithë jemi këtu për shkak të dashurisë sonë për muzikën, krijimtarisë së përbashkët, dëshirës për të thyer barrierat politike, nevojës për t’u shprehur, nga prova në provë, na lidhi gjithnjë e më shumë. Ne kemi formuar të ashtuquajturat banda miks, kemi krijuar muzikë, kemi shkruar këngë, por më e rëndësishmja, kemi krijuar miqësi të qëndrueshme. Për ne, tani e tutje, ekzistonte vetëm një identitet muzikor, dhe jo tjetër.
Brezat e rinj në të dy anët e urës në Mitrovicë zakonisht nuk flasin gjuhët e "të tjerëve", kështu që, përveç muzikës si gjuhë universale, anglishtja ishte atje për të ndihmuar komunikimin gjatë krijimit muzikor sepse të gjitha këngët ishin origjinale dhe në anglisht. Me kalimin e kohës, ne kemi mësuar të flasim me duar dhe këmbë, dhe në të gjitha mënyrat e mundshme.
Në fund të asaj jave në Shkup, u organizua një koncert, i cili, përveç ne muzikantëve, mblodhi publikun nga të dy anët e lumit Ibër, të cilët erdhën për të dëgjuar bendet e reja të Shkollës së Rock-ut në Mitrovicë. Dhe, edhe nëse kampi muzikor në Shkup organizohet më vonë çdo verë, për mua dhe shumë kolegë të tjerë, ky do të jetë i paharrueshëm, sepse ishte hera e parë që të gjithë ndjenim harmoninë, lumturinë, miqësinë dhe jetën që gjithmonë dëshironim të kishim. Bota ishte e jona!
Pas kampit, ne vazhduam me shoqërime dhe prova dhe vendosëm t'ia përçonim këtë ndjenjë nga Shkupi të gjithë atyre që nuk ishin në gjendje ta ndienin atë. Ne organizuam koncerte në Mitrovicë, Prishtinë, Graçanicë dhe më vonë në Vjenë. Artikujt gazetarë të asaj periudhe përmbanin gjithnjë e më pak artikuj rreth konflikteve ndëretnike, dhe gjithnjë e më shumë për të rinjtë që arritën të thyejnë barrierat me muzikë, të lidhin serbët dhe shqiptarët dhe të provojnë se muzika, dhe arti në përgjithësi, nuk njeh kufij, politikë , kombe dhe feja.
Autorja
Ilda Krama
Ilda Krama është këngëtare, tekstshkruese dhe aktiviste e marrëdhënieve ndëretnike në Kosovë. Ajo aktualisht është apsolvente në Fakultetin e Shkencave Teknike, Departamenti i Arkitekturës.
Lajmet e fundit
