04.03.2024. » 15:25
OP - ED Midis Beogradit dhe Prishtinës, si të mbijetoni si anëtar i komunitetit joshumicë në Kosovë?
Gjashtëmbëdhjetë vjet që nga shteti i vetëshpallur, ne po flasim për të njëjtat probleme dhe po hasim të njëjtat ose shumë më të vështira informacione dhe statistika nga terreni, ku janë shtyrë komunitetet joshumicë, veçanërisht komuniteti serb si më i madhi prej tyre. në humnerë për shkak të presionit ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës.
Gjashtëmbëdhjetë vjet që nga shteti i vetëshpallur, ne po flasim për të njëjtat probleme dhe po hasim të njëjtat ose shumë më të vështira informacione dhe statistika nga terreni, ku janë shtyrë komunitetet joshumicë, veçanërisht komuniteti serb si më i madhi prej tyre. në humnerë për shkak të presionit ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës.
Asnjëherë më shumë të drejta, kurrë nuk ka pasur më shumë para të investuara dhe asnjëherë më pak nuk është dëgjuar zëri i popullit. Njerëzit e thjeshtë janë plot dëshpërim, zhgënjim, borxhe, familje të shpërndara në të gjitha anët e botës, të gjitha me synimin për të ruajtur sa më gjatë vatrat e tyre. Pse nuk respektohet ligji, pse ligji nuk është i barabartë për të gjithë, pse disa njerëzve u hiqet liria pa asnjë provë, janë vetëm një pjesë e pyetjeve të njerëzve të thjeshtë që i kanë edukuar fëmijët e tyre me duart e tyre dhe me punën e tyre të ndershme, të cilët janë kryesisht të papunë, ose bëjnë çfarë të duan që të vetëm të ushqeheshin. Derisa Prishtina flet për mundësitë që u ofron komuniteteve joshumicë, veçanërisht serbëve, që të integrohen dhe të gëzojnë të drejtat e tyre të garantuara me Kushtetutë, në anën tjetër, Beogradi mbron popullin e vet në Kosovë duke i kujtuar kryesisht para zgjedhjeve, pas kësaj, familjet janë lënë të kujdesen për veten e tyre, veçanërisht ato të fshatrave të largëta dhe të shkreta, dhe si rrjedhojë e gjithë kësaj, familjet na lënë çdo ditë për të mos u kthyer më. Nëse vetëm një nga takimet e shumta në Bruksel të dy palëve do të ishte i hapur për mediat, ndoshta vetëm atëherë do të kuptonim se kush dhe sa do të thotë vërtet mirë për ne dhe kush po lufton për mbijetesën dhe prosperitetin tonë. Por deri këtu vështirë se do të vijë, të paktën për sa kohë që politika është në plan të parë dhe jo jetët njerëzore.
Sado t'i rishkruajmë ligjet e Bashkimit Evropian, nuk jemi afër zbatimit të tyre, si dhe vetë Bashkimit Evropian. Dhe a është e mundur të ndryshohet kjo, sigurisht PO, nëse njerëzit, mbi të gjitha, dhe sektori civil do të ishin më të fortë dhe më të zhurmshëm. Në kohën e sotme, mënyra e vetme dhe më e mirë për zgjidhjen e problemeve të qytetarëve është t'i drejtohen një organizate joqeveritare për ndihmë, sepse reagimi i organeve kompetente do të vijë, në radhë të parë përmes përfshirjes së tyre dhe sigurisht përfshirjes së mediave. Por, për fat të keq, kemi edhe organizata joqeveritare që merren ekskluzivisht me të drejtat e njeriut, ndërsa ato vetë diskriminojnë dhe shkelin të drejtat elementare të njeriut. Një shembull, në një tryezë të rrumbullakët që mblodhi së bashku aktivistët dhe organizatat të suksesshme për të folur për reduktimin e gjuhës së urrejtjes para një grupi të rinjsh nga komunitete të ndryshme, ku një përfaqësues i një organizate të njohur promovoi gjuhën e urrejtjes mes të rinjve nga shumica dhe nga komunitetet e shumicës duke përdorur imazhe të grafiteve të shkruara diku në hapësira publike në pjesën veriore të Kosovës si shembuj të gjuhës së urrejtjes. Pa menduar për pasojat dhe natyrisht se si ndihen familjet serbe në mbarë Kosovën në shtëpitë e të cilëve (shtëpitë e tyre personale) dikush ka shkruar grafite që mund të kuptohet si kërcënim dhe gjuhë e urrejtjes. Ky është vetëm një shembull i diskriminimit dhe ka shumë prej tyre. Na mbetet vetëm t'i rrëfejmë njëri-tjetrit, të pëshpëritim se ndoshta gjithçka do të kalojë dhe kur e shohim se nuk po ndodh, atëherë largohemi të qetë, sepse as Beogradi dhe as Prishtina nuk ofrojnë paqe, stabilitet, barazi për të gjithë!
Në cilin nga sektorët kyç për jetën duhet të shikojmë nëse njerëzit e zakonshëm diskriminohen, dhe kush na diskriminon më shumë në baza ditore, ndoshta shërbimet shëndetësore që funksionojnë në mënyrë që shumica e të punësuarve të marrin paga si nga Beogradi ashtu edhe nga Prishtina për hir të integrimit dhe kur i drejtohesh nuk merr dot ndihmë, sepse mjekët na ofrojnë shërbime për një javë në muaj, pastaj largohen dhe ti i pret deri në muajin tjetër. Nëse ankoheni në administratë për sjelljen joprofesionale të një punonjësi të caktuar shëndetësor, me shumë mundësi do të përfundoni përgjithmonë në "listën e zezë" të pacientëve të padëshiruar. Ndoshta do të ishte më mirë sikur të ishim të gjithë mjekë dhe të trajtonim veten, mund të jetonim më gjatë!
Pra, ne nuk kemi paqe, liri, shtëpi, punë, shëndet, por prandaj kemi njerëz të arsimuar dhe me arsim të lartë. Studimi, diplomimi, punësimi! Para së gjithash, studimet dhe diplomimi kalojnë disi, me alarmin e herëpashershëm të bombës, protestën apo pushtimin e papritur, por punësimi është pothuajse i pamundur. Së fundi, verifikimi i diplomave të marra në Kosovë dhe të lëshuara nga shkollat serbe është duke vazhduar, por nostrifikimi jo. Prishtina fajëson Beogradin, Beogradi fajëson Prishtinën, dhe rinia me diploma universitare dhe nivelin master që nuk vlejnë, na bëjnë kafenë më të mirë nëpër kafene. Pra, listës i shtojmë se nuk kemi as punë, sepse puna është ajo që e menaxhon, pavarësisht kualifikimeve!
Dhe për të mos qenë të "zymtë" se nuk kemi asgjë dhe gjithcka, prap falenderojmë Zotin për njerëz të mirë që kemi, që janë shumë të rrallë dhe kur i gjejmë është lumturia e vërtetë, kush do t'i ndihmojë të gjithë pa dallim feje, lëkure, ngjyrë ose komb, të cilët kanë nevojë për ndihmë dhe që duan ta bëjnë punën e tyre në mënyrën më të mirë të aftësisë së tyre (pa asnjë përfitim shtesë).
Kemi edhe media të caktuara, të cilat përpiqen të paraqesin probleme me gjithë presionin dhe të dërgojnë zërin e popullit të tyre në botë!
Kemi edhe disa organizata që realizojnë projekte me synime të sinqerta dhe punojnë për të ndikuar në zgjidhjen e problemeve të bashkëqytetarëve të tyre.
Dhe ne kemi shenjtorë, të cilët na kanë mbështetur në këto zona për shekuj me radhë dhe që na bashkojnë që t'i kalojmë më lehtë ditët e vështira dhe të na motivojnë të presim me durim ditë më të mira me besim në Zot.
Kjo do të ishte përgjigja në pyetjen se si të mbijetosh, nga përvoja personale, dhe gjithashtu nga përvoja e shumë njerëzve si unë, ditë pas dite, derisa një ditë të mos mbetet asnjë grimë forcë dhe të kuptosh se, ku njeriu bazë të drejtat nuk respektohen - nuk ka shpresë as për jetë e as mbijetesë!
Lajmet e fundit
